W miniony poniedziałek byłem sprawcą niemałego zamieszania. W poznańskim salonie MineWine spotkaliśmy się w gronie przyjaciół, aby spróbować dwóch rieslingów starszych ode mnie, a wyprodukowanych przez śp. dr Manfreda Śliwkę – Polaka znad Mozeli. Takie etykiety to nie lada gratka dla każdego winoluba!

Historia win jest absolutnie niezwykła. Dr Śliwka prowadził winiarnię nad Mozelą, którą odziedziczyła znajoma mojego kolegi ze studiów. Gdy pojechała odwiedzić to tajemnicze miejsce, okazało się, że piwniczka zawiera istne skarby – rieslingi od rocznika 1981 do 2000. Gdy dostałem owe cuda do degustacji, nie wyobrażałem sobie, abym mógł je otworzyć samodzielnie, w domu, nie dzieląc się tą historią ze znajomymi pasjonatami, równie zakręconymi na punkcie wina jak ja. Udało się nam spotkać 4.06, późnym wieczorem i z niemałym trudem otworzyć butelki. Polski producent i zamierzchłe roczniki wprowadziły nas w stan istnej ekscytacji, przyprawiając o szybsze bicie serca! [całe szczęście obyło się bez zawałów czy palpitacji]

Jako pierwszy do kieliszków trafił Riesling Kabinett Trocken 1984. Największym problemem tego wina był mocno podlany korek, którego nie dałem rady wyciągnąć w jednym kawałku. Pomogła szybka dekantacja w celu odcedzenia okruchów. Pierwszym zaskoczeniem był piękny, żywy, jasny kolor wina (tak stary rocznik powinien być ciemnijeszy!) W nosie sporo słodkawych zapachów, ale i wyraźny petrol, nieco warzyw, przejrzałego jabłka i obitej gruszki, trochę przypraw, a potem jodyny i szpitalnych zapachów w tle. W ustach dominująca, wręcz przesadna kwasowość, skomponowana ze sporą dojrzałością aromatów, chociaż w pierwszym odczuciu robiło nadal wrażenie lekko „zielonego”! Aromaty nieco rozjechały się w zestawieniu z nosem – było dość świeżo, ale jednocześnie z przeleżanym owocem, nuty petrochemiczne też powróciły. Ogromne zaskoczenie i nadzwyczajna żywotność jak na wiek wina!

Drugie podejście miało na celu ocenę potencjału Rieslinga Auslese 1986. Wino rok starsze ode mnie wzbudzało najwięcej emocji. Ta butelka miała wszelkie aspekty konieczne do przetrwania próby czasu, a dobry stan wytrawnego trunki zapowiadał jeszcze ciekawsze wrażenia z degustowania słodkości. Korek (z niemałym trudem) udało się wyciągnąć w całości. Niestety był całkowicie zbutwiały z wierzchu, co wzbudziło pierwsze obawy. Rozlaliśmy porcje degustacyjne i… W kieliszku piękna barwa, bursztynowa, bardzo intensywna. A w nosie – stęchła piwnica. Wino korkowe. Koniec zabawy.

Mimo wszystko był to niezwykły wieczór, z winem które mam nadzieje jeszcze wróci do mojego kieliszka. A nazwiska dr Śliwki długo nie zapomnę – w końcu jest producentem najstarszego (chyba?) wina, jakie dotąd przyszło mi próbować!

Ten pokaz slajdów wymaga włączonego JavaScript.